محمد بن بکران

این بنای تک ایوانی، از نظر سبک معماری شبیه به معماری دوره ساسانی و یادآور طاق کسری است، ولی طاق ایوان به جای این‌که مانند طاقهای دوره ساسانی هلالی باشد، نوک دار است. مصالح اصلی بنا سنگ، آجر، گچ و کاشی‌های لعابدار منحصر به فردی است که در شکل‌های گوناگون و رنگهای معروف ایرانی یعنی نیلی و آبی پارسی منحصراً برای این بنا ساخته شده است. کل اثر متشکل است از دالان ورودی، یک ایوان بزرگ طاق دار، فضای آرامگاهی و چله خانه. ایوان از چهار جانب محصور و فقط بالای ضلع جنوبی آن که محراب نفیسی در آن واقع شده، باز است. معلوم است که در ابتدا مکان آرامگاه نیز جزئی از محوطه ایوان بوده است و بعدها انتهای ایوان را با دیوار مشبکی محصور و بخشی از این ایوان وسیع را به مقبره تبدیل کرده‌اند. سقف این صحن بلند است و در اطراف آن ایوانچه‌ها و غلام گردشهایی وجود دارد. ضلع شرقی و غربی ایوان به قرینه دارای دو جرز و یک طاق‌نمای کوچک است. محراب این مجموعه از بهترین محراب‌های منقوش گچی در دوره اسلامی است و کل مجموعه از لحاظ تزئینات کم‌نظیر است. خطوط و کتیبه‌ها اغلب با خط کوفی و ثلث گچبری شده‌اند و مضمون آن‌ها بیشتر، آیات و صلوات بر ائمه علیهم‌السلام و توصیف محمدبن بکران است. نام گچبر هنرمند این بقعه، محمدشاه نقاش، بر روی یکی از کتیبه‌های آن آمده است. متأسفانه در حال حاضر فعالیت یک شرکت معدنی در نزدیکی این بنا و متعاقب آن استفاده از مواد منفجره به جهت استخراج آهک، باعث ایجاد شکستگی‌ها و ترکهای زیادی بر روی دیواره‌ها و فروریختن گچبری‌ها و کاشیکاری‌های بنا شده است و این فاجعه رو به افزایش است.

• آرامگاه پیربکران